Jarosław Iwaszkiewicz, Dzienniki t. III: 1964-1980

wstęp: Andrzej Gronczewski, opracowanie: Agnieszka i Robert Papiescy, Radosław Romaniuk, Wydawnictwo „Czytelnik”, Warszawa 2011, ss. 673.

W trzecim, ostatnim tomie „Dzienników” Jarosława Iwaszkiewicza na pierwszy plan wysuwa się starość z jej gorzką samowiedzą, podziwem dla cudowności życia i oczekiwaniem na śmierć. Choć „stary poeta” coraz częściej wraca pamięcią do zdarzeń dawno minionych, nie rezygnuje zarazem z dawania świadectwa współczesności. Kreśli barwne wizerunki środowisk artystycznych i ich luminarzy, zdaje relacje ze swoich kontaktów z przedstawicielami władzy, krytycznie ustosunkowuje się do działalności opozycji demokratycznej, z bolesną szczerością pisze o sprawach domowych. Ze wszystkich zapisów przebija zdolność widzenia ludzkich losów – a czasem nawet obrotów historii – jako zamkniętych całości, zdolność dana tylko tym, którzy dostąpili łaski długiego życia.

O książce: 

Marek Radziwon, „Gazeta Wyborcza”

http://wyborcza.pl/1,75475,10935058,_Dzienniki__Iwaszkiewicza__Ostry_bol_w_sercu.html

Błażej Warkocki, „Dwutygodnik”

http://www.dwutygodnik.com/artykul/937-najwazniejsza-polska-opowiesc-homoseksualna.html

Justyna Sobolewska, „Polityka”

http://www.polityka.pl/kultura/ksiazki/recenzjeksiazek/1523141,1,recenzja-ksiazki-jaroslaw-iwaszkiewicz-dzienniki-19641980.read